مقدمه ای بر مدیريت مشاركت

دسته بندي : علوم انسانی » مدیریت

مقدمه ای بر مدیريت مشاركت

فهرست مطالب
عناوين
چكيده كلي .....
فصل اول: مديريت مشاركتي ........................
مبحث اول: شيوه مشاركت ..................
مبحث دوم: شيوه هاي مختلف مشاركت كاركنان در امر مديريت ....
مبحث سوم: سطوح مشاركت ..............
بيان مسئله ..............
اهميت تحقيق و هدف تحقيق ........................
فرضيه يا سؤال تحقيق ...................................
تعريف اصطلاحات تحقيق: ............................
فصل دوم: پيشينه تحقيق .................
فصل سوم: روش تحقيق ..............
پرسش نامه ............
فصل چهارم: تجزيه و تحليل اطلاعات به دست آمده .......
فصل پنجم: نتيجه گيري و پيشنهادات .....
منابع تحقيق ......


چكيده كلي:
منابع انساني سازمان در مقايسه با ساير منابع از اهميت بالاتري برخوردار بوده و دستيابي به راهكـارهاي عـلمي براي استـفاده از آنها نقـش اصـلي را در ارتقاي كيفيت و بهره وري دارد. امروزه بررسي هاي متعدد نشان داده كه يكي از راهكارها و فنون علمي جهت توسعه منابع انساني و افزايش رضايت شغلي و بهبود بهره وري كاركنان، بهره گيري از شيوه مديريت مشاركتي مي باشد.
مديريت مشاركتي به عنوان وسيله اي انساني كردن كار و برانگيختن بيشتر كاركنان، تقريباً در هر مورد و در هر رده سازماني مي تواند مورد استفاده قرار گيرد. مديريت مشاركتي اثربخش با توان بالقوه خود مسائل به طور گروهي هدف گزيني، برقراري ارتباط اثربخش، حل تناقضات سازماني، بهبود روابط ميان گروهي و ارزشيابي به وسيله همكاران توجه فزاينده اي را به خود جلب كرده است.
از اين رو در اين تحقيق تلاش برآن است تا به تبيين و بررسي نقش مديريت مشاركتي اثربخشي در سازمان بپردازيم.

فصل اول: مديريت مشاركتي
تحولات جهان امروز، گواه بر آن است كه سرمايه گذاري در نيروي انساني از اهميت فراواني برخوردار بوده و بازدهي بسياري نيز به دنبال دارد. از اين رو برش كشورها، سرمايه هاي كلاني را به نيروي انساني خود، رشد و شكوفايي آن اختصاص داده اند و اقدام سازمان بازرسي و نظارت در آموزش كاركنان نيز از امور مهم محسوب مي شود. مشاركت قدمتي به اندازه ي سرآغاز پيدايش انسان دارد و مي توان خانواده را كانون پديداري جنبش مشاركت تلقي نمود. از دويست سال پيش مشاركت در نظام سياسي كشورهاي باختري راه يافت و آرام آرام مراحل تحول و دگرگوني كارساز را پيمود. مشاركت در نظام سياسي با آنكه به گونه فراگردي تكاملي پديد نيامد ولي با گذر زمان در رويارويي با انبوهي از دشواريها چنان رشد و بالندگي يافت كه سرانجام مردمان حق آن را يافتند تا در تعيين سرنوشت خويش مختار باشند و در طراحي آينده خود مشاركت جويند.
هم اكنون سخن از «منشور شهروندي» است كه بر پايه آن فراهم آوردن كيفيت بهتر زيستن مردم اصلي كانـوني خواهد شد و مردم به نام مخدوم و نه خادم نظام سياسي جاي خواهند گزيد. اين همان انديشه اي است كه «آدام اسميت» به نام «نيرومند كردن و قدرت بخشيدن» خوانده و هم اكنون شماري از سياستمداران جهان از آن با عبارت «واگذاري قدرت به مردمان» ياد مي كنند. همراه با مشاركت سياسي مردم در تعيين سرنوشت خويش و گسترش دامنه دخالت آنان در قلمروهاي گوناگون زندگي، مشاركت در پي جنگ جهاني دوم با آهنگي آهسته در پاره اي از كشورهاي صنعتي جهان به ويژه آنها كه در جنگ جهاني دوم شكست خورده و ويراني بسياري را متحمل شده بودند، در قلمرو بازرگاني و صنعت آغاز شد و در چهل سال گذشته براي دست يافتن به هدفهايي اين چنين پرورده گرديد:
افزايش ميزان بهره وري در توليد، پرتوان كردن سازمان هاي بازرگاني و صنعتي، نيرومند كردن نيروي كار، فراهم آوردن امكان مالكيت گسترده مردمان، و سرانجام پديد آوردن يگانگي و وحدت ميان شهروندان.
مشاركت كاركنان در كارگرداني واحدهاي صنعتي و بازرگاني با كاميابي هاي بسيار همراه گرديد. بررسي هاي گوناگون و بي شمار نشان دادند كه به دليل گسترده كردن دامنه مشاركت در مديريت نه تنها كيفيت كار بهبود مي يابد كه پذيرش دگرگوني در سازگاري با دگرگوني ها رو به فزوني مي گراييد.
تجربه هاي كاميابي كه از شركت دادن كاركنان در كارگرداني سازمان هاي صنعتي و بازرگاني به دست آمد چنان نويد بخش بود كه راه براي گشودن دروازه مشاركت در مالكيت نهادهاي صنعتي و بازرگاني هموار گرديد. با تصويب قانون هايي در اين زمينه از دهه 1970 به اين سد راه مشاركت كاركنان در مالكيت نهادهاي صنعتي و بازرگاني گشوده شد و طرح هايي از جمله «طرح مشاركت كاركنان در مالكيت» با تصويب قانون هاي ضروري به پيشنهاد دولت ها براي تضمين سرمايه گذاري كاركنان در پاره اي از كشورهاي اروپايي و ايالات متحده آمريكا به كار گرفته شد.
مشورت و مشاركت و نظرجويي رايزني در فرهنگ غني اسلامي و تاريخ كهنه ايران جايگاهي بس بالا و رفيع دارد و به مدد به كارگيري اين شيوه در مديريت و تصميم گيري است كه مي توان به طريق صواب در انجام امور دست يافت از ميان راه هاي مختلف راه اصلح را برگزيد و با ياري جستن از مشاركت و مشورت است كه مخاطرات تصميم گيري كاهش يافته و ضمانت اجرايي تصميمات افزايش يافته دامنه بصيرت و آگاهي مشورت كننده گسترده تر و روحيه كاري تقويت مي گردد. مولاي متقيان حضرت علي (ع) كه دستور آن حضرت به مالك اشتر زيربناي مديريت اسلامي است، در مورد مشورت مي فرمايد: «شاور قَبلَ أن تَعزم و فَكِّر قَبل ان تقدم» قبل از تصميم، مشورت كن و پيش از اقدام فكر كن». اما بايد يادآور شد كه بين مشاركت و مشورت تفاوت وجود دارد و در واقع مشورت نقطه آغازين مشاركت با مديريت مشاركتي است، چرا كه در روش مديريت مبتني بر مشورت مديران غالباً قدرت و اختيارات را به ميزان وسيعي در دست خود نگه مي دارند ولي در عين حال مشورت با افراد و كاركنان خود را نيز طلب مي كنند. اما در مديريت مشاركتي مديريت در اختيارات و قدرت براي تصميم گيري با تمامي كاركنان و زيردستان شريك و سهيم مي شود.
مبحث اول- شيوه هاي مشاركت:
تعريف مشاركت Participation: مشاركت به مفهوم ياري دادن در پديد آوردن و پشتيباني كردن از چيزي مي تواند در دو سوي از هم جداولي پيوسته روي دهد: يكي در اداره امور و ديگري در پديد آوردن و مالكيت فرآورده ها. مشاركت از ديدگاه مديريت را مي توان در قلمرو انگيزشهاي فرامرتبه انسان به شمار آورد.
شيوه مشاركت سنتي: اين شيوه غير اثربخش و متعارض است و خيلي ديرتر يعني بعد از اينكه مشكل ايجاد شد و اكثر تصميمات اتخاذ شدند در فرآيند اتفاق مي افتد؛ مديران افراد محلي و بومي هستند و در برابر تسهيم اطلاعات براي تصميم گيري مقاومت نشان مي دهند و بر تخصص فني و حرفه اي خود جهت اثبات نقش خود در فرآيند اداري تأكيد مي كنند و مشاركت افراد نيز به جاي نقش واقعي، نقش سمبليك دارد.
زمينه مشاركت صحيح: مشاركت صحيح مشاركتي است كه واقعي و قابل اعتماد باشد. مشاركت صحيح، مشاركت عميق و دائمي در فرايندهاي اداري با استعدادهاي بالقوه براي همه مشاركت كنندگان جهت اعمال نفوذ بر موقعيت است.